FONTE DE SANTA MARÍA

A xuventude é tenra pero non eterna...

ÁRBORES EN FESTA

Bailando atados por las banderas...

DRONE DO ADRO

Historia dunha pechadura, e vai nesto... onde ninguén quere entrar e ninguén pode sair.

HISTORIA DE UNA CERRADURA

Si las paredes hablarán.... hablarían con las cerraduras.
Si las cerraduras fueran más útiles que las armaduras, no se entraría en batalla.

A CRUZ DE LOUREIRO

Pra botar foguetes.

A VERACRUZ A MAO DIREITA

Sempre a Veracruz, a mao direita coma nesta, as veces as costas, outras ao fronte, pero xa nunca na fronte...

CAMÍ AMB XIPRERS A CASTELLDEFELS

Más bien debería titularse CAMÍ AMB XIPRERS A MÁ DRETA, porque camino y árboles ya no están en Castelldefels, por el mojón, pudo ser un camino de cierta importancia, incluso, pues pasaba por ese lugar, un tramo del Camí Ral de Valencia, ya aislado entonces, que ni los pageses hacían servir y abandonado a las deixalles y la runa, como esas planchas metálicas con pintura que podrían estar en el Gugenheim como una escultura de Richard Serra pero estaban allí, como desechos, no exactamente donde donde las pinté.. o las repinté...?

ÁRBORE NO PAREDÓN

Semella extender as polas fronte a piqueta coma no cadro dos fusilamentos de 3 de maio pero ainda sigue en pé, o paredón de cemento que se ve no fondo céganos a nos coma xa cegara a fonte do Benitiño que deitaba a sua auga neste lameiro, nela lavei as feridas sufridas nas moi grandes aventuras acontecidas na terra incógnita do monte de Corzos, que, entón, chegaba ata a mesma fonte, e nas vías do tren, que, entón, xa fendía o monte, erase no Carballiño.

ORDES SEN ÁRBORES

Outro árbore que tamén cumpliu, na foto ainda se erguía xunto ca Veracruz e o poste da lúz, agora hai un espazo valeiro pero non o que debera ser.

ÁRBORE DE DUAS ORDES

Fai algúns anos fixen unha serie de fotos de árbores condenados no doble senso da palabra, condenados en solares no casco urbano do Carballiño e condenados a ser cortados, este foi un dos que xa cumpliu.

ENTITLED DADE

ESTOY TITULADO EN TÍTULOS SIN SENTIDO Y ESTE ES EL MÁS ABSURDO DE TODOS, DAR, POR ESO PUSE TITULADO EN EL TÍTULO, QUE QUEDE CLARO QUE SOLO ES UN TÍTULO.

MAS ABSURDO ES PEDIR QUE SE VEA...

SAVE AS CARRÁS

O Carrás non medra nin cando vai crecido, está e non se lle espera, nin se lle escoita, esquecido pra O Carballiño, que non sabe o que o rio lle da e o que o pobo lle quita, ainda que vai por onde lle deixan, é o que define e da forma a O Carballiño, e non o revés. O rio coma metáfora... de qué ?.
O Carrás sálvase a si mesmo coma o que é, un regato pequeno, SAVE AS CARRÁS é un cantar baixiño, e pequeno, pra soar coa sua auga, ainda que non resoe no Carballiño.

TAL VEZ SANTOS

Xente do Carballiño que se foi, xa non voltará a tender a roupa o solciño de Flores, eu pasarei por ali por ela.